Rozdział 1

 - O cholera!- z jednej ręki wysunęły mi się zdjęcia a z drugiej kubek z kawą. Płyn oblał część odbitek ale

teraz nie zwracałam na to uwagi.

 -C-co pan tu robi?- wzrok wlepiałam w faceta stojącego w moim mieszkaniu. Nawet nie słyszałam kiedy wszedł. Zganiłam się w myślach, że znowu zapomniałam zasunąć zamki.

 Koleś nadal nie odpowiadał, co zaczynało mnie powoli drażnić. Spoglądał na mnie tylko z… zainteresowaniem?

-Proszę stąd wyjść!- zaczynałam tracić nad sobą kontrolę i, jak zwykle w takich przypadkach, mój głos stawał się piskliwy.

-Ale skąd to zdenerwowanie?- zapytał spokojnie, nie spuszczając ze mnie oczu. Po usłyszeniu jego opanowanego głosu, jeszcze bardziej utwierdziłam się w przekonaniu, że to na pewno jakiś psychopata.

Naprawdę tak wyglądał: bardzo blada skóra, czarne włosy, garnitur, nienaganna postawa i sylwetka. Kurde, kurde, kurde. Perfekcjonista czyli na pewno morderca.

-Radzę panu szybko się stąd ulotnić..-doskoczyłam do blatu kuchennego i chwyciłam jakikolwiek nóż- Proszę zostawić mnie w spokoju!

-To na nic- pokręcił głową- Nie ma powodu aby tak reagować…

 W jednej chwili nóż, który kurczowo trzymałam, znalazł się w jego dłoni.

-Ha, ha, niezła sztuczka- powiedziałam ze zdenerwowaniem i cofnęłam się głębiej do kuchni, gdyż intruz zaczął się do mnie zbliżać wolnym krokiem.

- Spokojnie, nie mam zamiaru cię skrzywdzić- wszedł już na podest, na którym znajdowała się kuchnia.

-Jasne, jasne, wy wszyscy tak mówicie- odpowiedziałam, cofając się i okrążając stół.

-My?- spojrzał na mnie pytająco, podnosząc  jedną brew do góry.

-No..- rozłożyłam ręce- Mordercy, gwałciciele, socjopaci..- sytuacja powoli stawała się być absurdalna.

Mężczyzna wreszcie stanął na środku mojej kuchni. Był już wyraźnie znudzony, ręce trzymał nonszalancko w kieszeniach.

- Nie przyszedłem tu, by cię zabić, ani tym bardziej..- otaksował mnie lekceważącym  wzrokiem od dołu do góry- zgwałcić.

-Ah tak?- jego ostatnia reakcja nie uszła mojej uwadze, co dziwnie mnie rozjuszyło. Raczej powinnam się cieszyć, prawda?- No to czemu znajdujesz się w moim mieszkaniu, bez mojego pozwolenia, włamując się bezczelnie, zamiast zapukać jak normalny człowiek?

- Nie włamałem się- uśmiechnął się, widząc moją bezrozumną minę- Drzwi były otwarte.

Bardzo. Śmieszne.

-Po drugie- kontynuował- nie jestem…Jakby to powiedzieć…- uśmiechnął się do siebie-Normalnym człowiekiem.

-No ja widzę!- wybuchłam- Kto normalny by właził do cudzego mieszkania bez pukania i zachowywał się, jakby był u siebie?!

-Posłuchaj- był zirytowany i znowu zaczął się zbliżać w moją stronę, na co ja zaczęłam znów się cofać, przy czym prawie się wywaliłam, gdy trafiłam na krawędź podestu- Gdybyś wreszcie była cicho i dała mi wytłumaczyć..

Był już bardzo blisko a ja nagle trafiłam na oparcie fotela, więc byłam uwięziona. Facet przyparł mnie do mebla i pochylił się nade mną. Byłam zmuszona patrzeć w jego oczy. O dziwo, nie dostrzegłam w nich złości, raczej zniecierpliwienie.

-W takim razie..-wykrztusiłam, nerwowo przełykając ślinę- Proszę bardzo. Mów- nawet nie wiedziałam kiedy zaczęłam mówić do niego na ,,Ty”.

 Ominął mnie, kręcąc głową, jakby nie mógł uwierzyć jak bardzo głupią spotkał osobę. Rozparł się na mojej kanapie i spojrzał na mnie wyczekująco.

-No…- ponagliłam go, nie ruszając się z miejsca- Opowiadaj.

Westchnął zrezygnowany.

No nie chciałam, nie chciałam siadać blisko niego. Nadal szukałam ewentualnej drogi ucieczki, a moja szansa mogłaby spaść, gdybym usiadła. Tylko żeby dobiec do drzwi i tak musiałam minąć kanapę i jego. Opcja z zabarykadowaniem się w sypialni nie wchodziła w grę bo była jeszcze dalej, na lewo od łazienki, będącej obok wejścia. Do tego, jak na złość, mieszkałam na ostatnim piętrze.  Miało to swoje plusy, bo ostatnie piętra w salonach miały przeszklone ściany z balkonem, z widokiem na metropolię. Ale w tym momencie nie zbyt mnie to zadowalało.

 Spojrzałam na mężczyznę ponownie i wyczekiwałam aż rozpocznie. Przejechał dłonią po idealnie gładkiej fryzurze i zaczął.

- Nazywam się Loki Lufeyson.


No na początek taki krótki, bo chciałam zakończyć w tym miejscu. Następny pojawi się niebawem. Nie wiem jak będą się pojawiać kolejne rozdziały, na razie raczej będę wstawiać je szybko.

Do napisania!